0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Alvi, “Türkiye’nin ve Pakistan’ın etrafında neler olup bittiğinin stratejik açıdan anlaşılması değerlidir. İslam ümmetinin birlikte düşünmesi gerçeği yadsınamaz. Bu hep gündemimizde olacak. Bağlarımızın daha da yakınlaştığının gösterilmesi Türkiye ve Pakistan halkı için önemli” dedi.

Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın Pakistan’a muhtemel bir ziyaretini nasıl değerlendiriyorsunuz? İki ülke ortasında geliştirilmesi gereken alanlar nelerdir?

Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın Pakistan’a ziyaretini memnuniyetle karşılayacağız. Pakistan ve Türkiye derin uzun periyodik alakalara sahip. İslam ümmeti açısından bu ilgi 14 asır öncesine uzanır, devlet olması açısından ise Pakistan’ın kurulmasından bu yana var. Halklar açısından da 19. yüzyılın ortalarından itibaren bağlantı var. Türkiye’nin Rusya ile savaşında, Türkiye’de yaşanan zelzelede Pakistan’daki Müslümanlar yardımlar organize etti. Türkiye’nin yanında çeşitli savaşlarda yer alması için beşerler gönderdi. Bu sebeple iktidara kim gelirse gelsin iki ülke ortasında derin bir anlayış ve ilgi var. Bu ivme uzun müddettir devam ediyor. Karşılıklı bir sevgi olduğuna inanıyorum. Cumhurbaşkanı olduğumda ve bu vazifeden öncesinde Türkiye’ye ziyaretlerim benim için çok etkileyiciydi. İstanbul ve öteki kentlerin sokaklarında Pakistanlı olduğunu anladıklarında bir sevginin taşması çok şaşırtıcıydı. Türk taksi sürücülerine denk geldim. Benden fiyat almadılar, bunun kardeşlik gereği olduğunu belirttiler ve fiyat almamakta ısrar ettiler. Bu dostluk son derece derin ve bu sebeple her iki ülkenin cumhurbaşkanları ve başbakanları tarafından son derece gerçek sözlerle vurgulanıyor. Sayın Erdoğan’ın ziyaretini memnuniyetle karşılayacağız. Ülkeler daha fazla iş birliği yapıyorlar. Bu günümüzde kıymetli bir hale geliyor zira dünya değişiyor. Dünya bir değişim içinde. Bu sebeple dost olan ülkelerin bu bağları yeni çağda dünyaya yeni formda bakmaları gereği konusunda sağlamlaştırmaya muhtaçlıkları var. Örneğin, Ukrayna’daki savaş hepimiz için bir sürprizdi. Biz barış istiyoruz. Barış kelam konusu olduğunda sayın Erdoğan’ın rolü, Pakistan Başbakanı’nın barış arayışları, bence bunlar değerli. Bağlantıların daha da güçlendirilmesi, karşılıklı yatırımlar… Aramamız gereken şey bu. Türkiye’nin ve Pakistan’ın etrafında neler olup bittiğinin stratejik açıdan anlaşılması kıymetlidir. İslam ümmetinin birlikte düşünmesi gerçeği yadsınamaz. Bu hep gündemimizde olacak. Bağlarımızın daha da yakınlaştığının gösterilmesi Türkiye ve Pakistan halkı için değerli.

ABD, Çin ile Rusya ortasında Pakistan’ın bağlantılarını nasıl değerlendiriyorsunuz? Rusya’dan petrol ve tahıl alacak mısınız?

Buna hükümetin karar vermesi gerekiyor. Cumhurbaşkanlığı bu mevzuda karar mercii değil lakin Pakistan uzun müddetli dostu ABD ile uygun alakalar istiyor. Misal biçimde biz Çin ile bağımıza devam etmek ve bunu ilerletmek istiyoruz. Pakistan için bu, birbirini dışlayan bir şey değil. Hatta öbür muhteşem güçler de bu savaşta kimilerinin dünyaya üstünlük sağlamasını da göz önünde bulundurmalıdır. Pakistan kimsenin elinde bir oyuncak olmak istemiyor. Pakistan bağımsız bir ülke. Pakistan herkesle güzel bağlar istiyor, bilhassa dünyanın ekonomik çalkantıdan geçtiği bir periyotta. Biz ekonomik bir çalkantının içerisinden geçiyoruz. Türkiye ekonomik bir çalkantının içinden geçiyor. Kapitalizmin ve hür ticaretin değişimi, gelecekte kuralların nasıl değiştirileceğini, bloklar dünyayı bölecek mi yoksa birleştirecek mi bilmiyoruz. Zira soğuk savaşın yaşandığını gördük. Dünya vatandaşlarının ve üstün güçlerin trilyonlarca dolarlık sıkıntı kazanılan paralarının sadece silah geliştirmeye harcandığında Karşılıklı Garantili İmha (MAD) doktrininin yaşandığını gördük. Son 10 yılda bu çatışma azaldı. Ortaya çıkan yeni bloklar ortasında gelecekte anlayışın geliştirilmesi gerektiğini umuyoruz. Yeni güç blokları geliştirilmeli, endişeler azaltılmalı ve konumlar için daha fazla anlayış ve ahenk sağlanmalıdır. Dünyanın çok fazla iş birliğine gereksinimi var. Pakistan rastgele bir kutuplaşma aramıyor. Pakistan rastgele bir kampta yer almak istemiyor. Pakistan dünyada barış ve dostluk istiyor. Bu ülkeler bizim uzun müddettir dostlarımız. ABD uzun yıllardır Pakistan’ın dostu. Çin de 1960’lardan sonra Pakistan’ın yeterli dostu oldu. Kimse bir arkadaş için feda edilmeyi beklemez. Bu bizim kültürümüzde olmaz. Kimse bunu beklemez. Bu sebeple ABD ile bağlarımızı geliştiriyoruz. Çin ile ilgilerimiz gelişiyor. Elbette Türkiye ile ilgilerimiz gelişiyor. Pakistan dünyada barış isteyen bir pozisyonda. Rolümüz barışçıl olmalı. Rolümüz Afganistan’da barışı arıyor olmalı. Zira bu Orta Asya ülkeleriyle bağlar ve malların (Pakistan limanı) denize taşınması için çok değerli. Bu, şayet Afganistan’da bir barış olursa, ekonomik refahın rotası. Afganistan barışı arıyor ve Pakistan Afganistan’da barış arayan biraz evvel bahsettiğim güçlerle daima birlikte olmuştur.

Pakistan ve Çin güçlü bağlantılara sahip ve Pekin’in burada Çin-Pakistan Ekonomik Koridoru (CPEC) üzere büyük yatırımları var. Bununla birlikte birtakım uzmanlar Çin’in Pakistan’a karşı borç tuzağı diplomasisi yürütebileceğini savunuyor. Bunu nasıl görüyorsunuz?

Biz Çin ile çok yakın dostuz. O denli düşünmüyorum. Ekonomik çıkarlarımız için çok değerli olan Çin-Pakistan Ekonomik Koridoru (CPEC) iştirakimiz bulunuyor. Pakistan’da çok büyük gençlik patlaması var. Yalnızca Çin değil, birebir vakitte da dünya, gençlerimizi bilişim teknolojisi ve başka bölümlerde kullanabilmek için ilgileniyor. Bilişim kesimi kelam konusu olduğunda dünyada insan kaynağında önemli bir kıtlık var. Dünyada daha fazla data var ve bu bilgileri tahlil edecek bireyler var. Bu sebeple Çin ile tüm kesimlerdeki iş birliğimiz güç durumuyla, yoksulluğun azaltılması ve iş oluşturma ile başladı. CPEC, (Çin için) mallarının Pakistan üzerinden taşınması için Pekin yahut öteki limanlara götürmekten daha kolay. Bu ve elbette Orta Asya ülkelerine açılan koridorlar Çin ile iş birliğimize yarar sağladı. Ve bunun devam edeceğini düşünüyorum. CPEC’i kullanmak onlar için işleri kolaylaştırdı. Çin ile bağlantımız çok olumlu oldu ve bence bu devam edecek.

Hindistan ile münasebetlerle ilgili olarak, iki ülke ortasında barışa yönelik umutlar için ne söyleyebilirsiniz?

Pakistan Hindistan ile barış arıyor. Ancak Hindistan barış arıyor mu, bundan çok emin değilim. Emin değilim zira tüm tekliflerimiz belgisiz bırakıldı. Hindistan’ın Keşmir’deki hareketlerinin barış için çok önemli bir pürüz olduğuna inanıyorum. Demografik değişim yaşanıyor. Bu sayede bölgenin idare biçimini ve halk demografisini değiştirmeye çalışıyorlar. Bu Keşmir halkı için acı verici tehlikeli bir teşebbüs ve ayrıyeten Hindistan tarafından başlangıçta verilen özel statü kararına karşı. Biz özel statüye inanmıyoruz. Keşmir meselesinin Birleşmiş Milletler Güvenlik Kurulu (BMGK) kararlarınca çözülmesi gerektiğine inanıyoruz. Hindistan bu mevzuyu BM’ye taşıdı. Aksi halde Keşmir Pakistan’ın bir modülü olurdu. Pakistan yeni oluşan BM’ye hürmet duydu. Lakin Pakistan hayal kırıklığına uğradı. Keşmir kelam konusu olduğunda Hindistan’ın denemediği yol kalmadı. Bu, ülkelerimiz ortasındaki en büyük uyuşmazlık konusu. Tıpkı vakitte, (iktidardaki) Hindistan Halk Partisi’nin (BJP) kanısının Hintli Müslümanlara yönelik hücumlara neden olmasından da tasa duyuyoruz ve bence İslam dünyası da bu hususta telaşlı. Müslümanların Hindistan’da yalnızlaştırılma biçimi bizim için acı verici. Türkiye için de başka İslam ülkeleri için de acı verici. Azınlıkların barış içinde yaşayabilmesini istiyoruz. Görüyorsunuz, azınlıklar kuşatıldıklarında, dövüldüğünde yahut tecavüze uğradıklarında, yargılandıklarında sesleri bastırılıyor ve bu huzursuzluk yaratıyor. Neden Pakistan başka ülkelerden daha fazla kaygılı. Zira biz komşuyuz. Hindistan’da ne yaşanıyorsa onlar kolay tarafı seçme ve Pakistan’ı suçlama eğilimindeler. Pakistan’ın bununla hiçbir ilgisi yok. Pakistan (Hindistan’da eyalet) Gucerat’taki isyanları kınadı. Pakistan dünyadaki tüm Müslümanların sesidir. Türkiye üzere Müslümanların sesini yükseltti ve Pakistan İslam İşbirliği Teşkilatı’nda (İİT) da kıymetli bir role sahip. Ben Hindistan ile barış istediğimize inanıyorum. Buna kuşku yok. Ama Hindistan barışa hakikat adım atmalı. Keşmir’in ikili bir problem olduğu için milletlerarası forumlarda tartışılamayacağını söyleyerek BM Güvenlik Kurulu kararlarını ihlal ediyorlar. Yani bu bir barış teklifi değil. Ama Pakistan barış istiyor.

Pakistan, 1996’da Afganistan’da Taliban rejimini tanıyan birinci ülkelerden biriydi. Evvelki İmran Han devrinde İslamabad yeni Taliban hükümetiyle dünya ortasındaki problemleri çözmek için hayli faaldi. Ama mevcut durumda ilginin biraz azaldığı görülüyor. Bunun sebepleri nelerdir?

Buna katılmıyorum. İmran Han hükümeti ile mevcut hükümetin Afganistan siyaseti birbirine çok benziyor. Neden bunu söylüyorum, evvelki Pakistan hükümeti Afganistan’da ortalarında öteki kümelerin da bulunduğu geniş çerçeveli hükümet ve erkeklerin olduğu üzere bayanların da eğitiminin teşvik edilmesini istiyordu. Eski hükümet ile yeni hükümetin Afganistan bağlantıları bu izler üzerinden devam etti. Pakistan Afganistan’da barışı çok derecede istiyor zira bu bizim iktisadımızla de ilgili. Şayet Afganistan’da barış olursa Pakistan bu ülkenin yine inşasına ait yardımlarda en büyük hisseye sahip olacak. Pakistan’ın Afganistan’a muazzam fedakarlıkları oldu. Bugün Türkiye Suriye’den 3,5 milyonun üzerinde mülteciye mesken sahipliği yapıyor. Pakistan’ın 40 yıldır 4 milyonu aşkın mülteciyi barındırdığını anlarsınız. Sığınmaya gereksinimi olan insanlara kalplerimizi açtık. Ukraynalı mültecilerin kabul edilmesini memnuniyetle karşılıyorum lakin batı çok esirgeyici oldu. Ancak ikili standart var üzere görünüyor. Ancak Pakistan ve Türkiye insani seviyede çok büyük fedakarlıklar yaptı. Pakistan Afganistan ile kardeşçe münasebetler için üzerine düşeni yaptı ve Afganistan’daki yeni hükümete inanıyorum.

Şu anda Pakistan’da siyasi krizin büyüdüğünü görüyoruz. Siyasi başkanlara karşı halkı kışkırtma davaları ve eski Başbakan İmran Han’a yönelik terör davaları açıldı. Bu durum daha ne kadar sürecek?

Zaman vakit siyasi kutuplaşmanın çok hale geldiğini düşünüyorum. Türkiye tarihinde de 70 ve 80’li yıllarda siyasi kutuplaşma epeyce çoktu. Türkiye’de okuyan bir arkadaşımı hatırlıyorum, okullar o periyot 6-7 ay kapalı kalıyordu. Benim rolüm bu siyasi kutuplaşmayı azaltmaya çalışmak. Pakistan bir demokrasidir ve giderek güçlü bir demokrasiye dönüşüyor. Zira yaşanmakta olan bu imtihan ve musibetlerden geçiyoruz. Kutuplaşmanın benim yorumlarıma daha az gereksinimi var. Bu kutuplaşmayı artırmak istemiyorum. Yapabileceğim bir şey varsa her şeyin daha barışçıl olmasını isterim. Natürel ki BM’deki ülkeleri Pakistan’da yaşananlarla ilgili konuşmaya davet eden bu tıp aksiyonlardan kaçınılmalı. Pakistan 60 yahut 70 televizyon kanalı ve özgür medya ile kendisiyle gurur duyuyor. Ama bazen hükümetin kimi hareketleri medyanın hakikat ve gerçekleri haberleştirmekten korktuğu bir durum meydana getiriyor. Bu bölümde ilerleme kaydedilmesi gerektiğine inanıyorum. Medya söylediklerine dikkat etsin. Ve birebir vakitte hükümet, medya çalışanlarımız ve dünya basını tarafından hoşlanmayan bir adım atmaya teşvik edilmiyor.

Gazeteciler Pakistan’da şu anda gayede. Hükümete direktiflerinize karşın medya ve gazetecilere yönelik tutuklamalar ve aksiyonlar devam ediyor. Bu ülkenizin yurt dışındaki imajını etkilemez mi? Hükümet neden muhalif sesleri maksat alıyor?

Medyanın bize özgür söz verebilmesi gerektiğine inanıyorum. Medyanın da sorumluluğu olduğunu düşünüyorum. Bazen medya benim açıklamalarımdan da anlatmak istediğim şeyin dışında sözlerimi yakalıyor. Memleketler arası medyanın önyargılarını nasıl söz ettiğini görüyorsunuz. Medyanın önyargılarını sürdürmesini bekliyorum. Tüm Avrupa medyası Avrupa yönelimli, tüm doğu medyası da doğu yönelimli. Onlar birbirlerinin önyargılarını ve sorunlarını anlamıyorlar ve dünya meselelerine tıpkı mercekle bakıyorlar. Bu mümkün değil. Pakistan’da hükümetin medyayla münasebetine ve siyasi partiler ortasındaki alakalara daha az bağrışma ve daha fazla iş birliği ve olgunluğun gelmesi gerektiğine inanıyorum.

Daha evvelki konuşmalarınızda ordunun tartışmalara bahis edilmemesi konusunda ikazlarınız oldu. Ordu kurumu Pakistan için nasıl bir mana söz ediyor?

Pakistan Anayasası birkaç mevzuda hayli açık. Pakistan Anayasası yargıyı eleştirmemeniz gerektiğini söyler zira yargı baskı altına girebilir ve orduyu eleştirmemelisiniz. Neden? Zira onlar disiplin sistemine sahip. Afganistan, Suriye, Libya, Yemen’de her şey terörden dolayı darmadağın oldu. Lakin yiğitçe bir savaş veren ve terörü yenen, Pakistan ordusu ve halkıydı. Kısmen acı çektik lakin Pakistan’ı etkilemedi. Bu, ordunun muazzam bir katkısı. Ancak toplumsal medya büyük bir medya. Birtakım başkanlarımız 17-20 milyon kişi tarafından takip ediliyor. Ben Twitter’a 2007’de katıldım. Toplumsal medyada faalim ve insanlara bunun çok farklı bir olgu olduğunu söylüyorum. Bu yeni dünyanın anlamaya çalıştığı bir olgu. Biz ve yargı bu olguyu anlamadığımız için YouTube Pakistan’da 2 yıl boyunca yasaklandı. Ne büyük kayıp. Zira bu ortamı anlayamadılar. Tenkide gelince, Pakistan dışında oturup sizi ve bilgi akışını eleştiren beşerler olabilir. Şayet tenkit yüzünden yasaklanıyorsa, tahminen yüzde 10’u eleştirel lakin yüzde 90’ı bilgi akışı. Fakat tekrar de hepsini yasaklıyorsun. Emsal biçimde dünyada bugün toplumsal medya üzerinde çok fazla hassasiyet var. Beşerler kendilerini tabir etme konusunda özgür. Ben siyaset içerisinde faaliyet gösterirken 60 bireyle protesto yaptığımı, barışçıl olmasını istediğimizi hatırlıyorum. Bir hükümet binasına girdiğimizde bir kişi cam kapıyı o denli güçlü çekti ki kapı kırıldı ve bu durum hakkımda davaya yol açtı. Ben 2 sene boyunca bu davayla çaba için mahkemeye gittim. Fakat ben 50 kişiyi yönetemezsem sen toplumsal medyayı nasıl yönetebilirsin? Bu yüzden eski kuşağımızın daha fazla hassasiyeti olduğunu düşünüyorum. Ben de toplumsal medyada hakarete uğruyorum. Lakin onlar bana hakaret etmiyorlar, kendi takipçileriyle konuşuyorlar. Bana edilen hakaret onların kendi takipçileriyle diyaloğunun bir kesimi. Bence dünya bundan öğrenmeyi sürdürecek.

Şu anda Pakistan can kayıpları da dahil olmak üzere kamu ve özel mülklere büyük ziyan veren yıkıcı sellerle karşı karşıya. Milletlerarası topluma size yardımcı olması için bildiriniz nedir?

Geçenlerde düzenlenen Bakanlar Şurası tutanaklarını okuyordum. Pakistan’ın milletlerarası yardım araması gereken çok fazla yapısal hasar olduğu istikametindeki başbakanın tavrına katılıyorum. Zira iklim değişikliği durumu birçok ülkeyi etkileyecek. Görüyorsunuz, ekonomik tarafta birçok şey oluyor. Türkiye üzere Pakistan da ekonomik baskı altında. Ukrayna’da olanlar irtibat çizgilerini azalttı, böylelikle ticaret kesintiye uğradı. Pakistan, Kovid-19 ile çabada muazzam bir çalışma yaptı. Kovid-19 ile çok yeterli uğraş etti ve yüz binlerce insanın hayatını kaybettiği Hindistan kadar can kaybı yaşamadı ve o kadar çok etkilenmedi. Pakistan, Kovid-19’dan düzgün bir halde çıktı lakin milletlerarası tedarik zincirleri hala bozuk ve ülkemiz dertler yaşadı. Sorun, o vakit Ukrayna’daki savaşın memleketler arası siyasete ekonomilerinde derinliğe sahip olmayan ülkelerin finansal olarak daha fazla acı çekeceğine bir halde işaret etmesiydi. Pakistan’ın şu an yaşadığı bu. Hasebiyle, bu müddet zarfında, bu sorunu çözmek için milletlerarası yardımı da memnuniyetle karşılamamız gerektiğine inanıyorum. Garip, gerçi burada her zamankinden daha fazla yağmur var. Bu cins yağmurları hatırlamıyorum. Tahminen de 40’lı ya da 50’li yıllara geri dönmem gerekiyor. Artık yağmurun yol açtığı yıkımı görüyorsunuz. Pakistan’ın kuzey bölgelerindeydim ve bir buzul çöktü. Bizim hiç karşılaşmadığımız garip bir durum zira apansız çöküyor, su dalgası köyleri yıkıyor, vb. Bu yüzden milletlerarası kuruluşlar, altyapının süratli inşasında ve mağdur olan binlerce şahsa yardım sağlama konusunda Pakistan ile işbirliğine bakmalı.