Ayşen İnci’den genç sinemacılara altın öğütler

Gençlerle 48 yıllık sahne serüvenini ve mesleğe dair deneyimlerini paylaşan İnci, “Oyunculukta usta-çırak münasebeti çok kıymetlidir. Ben pek çok şeyi sahnede öğrendim” dedi. Güçlü eğitimci takımıyla sinema alanına yeni yetenekler kazandıran Esenler Sinema Akademisi, düzenlediği workshoplar ile bölümün önde gelen isimlerini gençlerle buluşturmaya devam ediyor. “Senaryo Yazarlığı”, “Yönetmenlik” ve “Kurgu Teknikleri” alanında eğitimlerin verildiği akademi, bu hafta usta oyuncu Ayşen İnci’yi ağırladı. Gençlerin sorularını yanıtlayan İnci, oyunculuk serüvenine ait samimi açıklamalarda bulundu.

 EN BÜYÜK DESTEKÇİM BABAMDI

Oyuncu olmasını destekleyen bir aileye sahip olduğu için kendisini çok şanslı hissettiğini belirten İnci, Babam çok sıkı, disiplinli ve bana göz açtırmayan biriydi. Arkadaşlarım ortasında bu mevzuda en çok problem yaşayan bendim lakin babam sanata ve klasik müziğe çok meraklıydı. İnanılmaz bir müzik bilgisi vardı. Bir memur çocuğuydum ben fakat konutumuzda piyano ve şahane taş plaklar vardı. Babam makine mühendisiydi lakin ölene kadar besteler yaptı. O yüzden ben oyuncu olmak istedim. Şayet bu işi yapacaksan eğitimini alacaksın dedi ve elimden tutup beni konservatuar imtihanlarına götürdü. ‘Seni kapı dışarı çıkarmayan baban oyuncu olmana nasıl müsaade veriyor?’  diye etrafımdakiler şaşırıyordu. İmtihanı kazandım ve opera kısmını tercih ettim. Hala da anne ve babaların önyargıları var. Reaksiyon gösterebiliyorlar. Konservatuarların açılması, eğitimli bayan oyuncuların olması büyük ölçüde bu önyargıyı kırdı” tabirlerini kullandı.

ÇOK OKUYUN!

Çocukluğumdan itibaren çok fazla kitap okuduğunu söyleyen İnci, “Okumanın o kadar yararını gördüm ki. Okumak bilhassa sanat ve oyunculukla uğraşanların çok fazla beslendiği bir alan. O yüzden çok okuyun. Okuduğunuz kitaplarda ve romanlarda karakterleri incelemeyi biliyorsunuz ve onların ruh çözümlemelerini çok daha rahat yapabiliyorsunuz. Fevkalade bir hayal gücü zenginliği oluyor ki bizler için en gerekli olan da odur” diyerek kelamlarını şöyle sürdürdü: “Benim oynadığım karakterler, vücuduma, ruhuma, hayal gücüme konuk ettiğim konuklar. Ben bir mühlet onlarla yaşıyorum. Oyunculuk usta-çırak bağıdır. Ben pek çok şeyi sahnede öğrendim. Bizim devrimizde 1 Ekim’de bütün sahneler açılırdı. Ağustos’un 15’inde oyunlar asıldı mı diye koşarak cam panolara bakardık. Çabucak o sahnede ismimizi arardık. O heyecanı size anlatamam. Rolleri küçümsemek aklımıza gelmezdi fakat artık herkeste kapris, rol beğenmeme, rolün yarısında bırakma var. Ben sevmediğim rolü de oynadım. O vakitler kimsenin sesi çıkmazdı. Bir oyuna dışarıdan kimse alınmazdı. Orada her rolü baba üzere oyuncular oynardı. Bu oyunlar da oyun üzere oyun olurdu. Artık bakıyorsunuz bilhassa dizilere dökülüyorlar. O yüzden sevmediğim rolü de oynadım. O denli bir lüksüm yoktu o vakitler."

İRAN’DA PERİLİÇE KARAKTERİ İLE TANINDIM

Direktör adayı gençlere de tavsiyelerde bulunan İnci, “Senaryo alındıktan sonra değişimler olabiliyor. Fakat direktörler bunu okuma provalarında bitirmeli ve hazırlıklı gelmeliler. Bu işte herkesin çok âlâ olması lazım. Direktör, kameraman, oyuncu, makyaj ve dekorun hiçbiri aksamamalı” dedi.

Oyuncuların tek bir karakterle benimsenmesine ait görüşlerini lisana getiren İnci şunları aktardı: “Oyuncuların tek bir karakterle benimsenmesi popülerlik açısından âlâ. Diziler için konuşuyorum. Tiyatroda ise çok şanslı bir oyuncuydum. Çok hoş roller oynadım. Unutamadığım roller oldu. Bir MS hastasını oynadım. Üzerine çok çalıştım.  Hiç aklımda yokken oynadığım Sihirli Annem dizisi var örneğin. O orta her gün oyunum vardı ve televizyon izlemediğim bir periyottu.  Dizinin imalcisi beni aradı. Ben de ‘Bu ne kadar saçma bir dizi. Kimse izlemez’ diyerek rolü kabul ettim. Çok keyifli bir çalışmaydı ancak oyunculuğuma bir katkısı olmadı. En son İran’a gittiğimde beni Sihirli Annem’deki Periliçe karakteri ile tanıdılar.”